در آداب صحبت

نادان را بِه از خاموشي نيست و گر اين مصلحت بدانستي‘ نادان نبودي.
چون نداري كمال فضل‘آن بِه

كه زبان در دهان نگه داري
آدمي را زبان فضيحه كند

جوز بي مغز را سبكساري

×××
خري را ابلهي تعليم مي داد بر او بر صرف كرده سعي دايم
حكيمي گفتش اي نادان چه كوشي

درين سودا بترس از لوم لايم
نياموزد بهايم از تو گفتار

تو خاموشي بياموز از بهايم
×××
هر كه تأمل نكند در جواب

بيش تر آيد سخنش ناصواب
يا سخن آراي چو مردم بهوش

يا بنشين چون حيوانان خموش
×××
اجلِّ كاينات از روي ظاهر آدمي است و اذلِّ موجودات سگ‘ و به اتفاق خردمندان سگ حق شناس به از آدمي نا سپاس.
سگي را لقمه يي هرگز فراموش

نگردد‘ ور زني صد نوبتش سنگ
و گر عمري نوازي سِفله يي را

به كمتر تندي آيد با تو در جنگ

از كليات سعدي- باب هشتم