شعر

جواني گفت پيري را چه تدبير؟
كه يار از من گريزد چون شوم پير
جوابش داد پير نغز گفتار
كه در پيري تو خود بگريزي از يار نظامي
٭ ٭ ٭
خدايا راست گويم فتنه از تست
ولي از ترس نتوانم چخيدن
لب و دندان تركان ختا را
بدين خوبي نبايست آفريدن
كه از دست لب و دندان ايشان
به دندان دست و لب بايد گزيدن قائم مقام فراهاني
٭ ٭ ٭
هر كس كه تو دلبرش شدي پير نشد
وز شربت وصل تو كسي سير نشد
كس را نشنيده ام كه با ديدن تو
آب از لب و لوچه اش سرازير نشد
٭ ٭ ٭
هر خانه در آن سه چهار دختر باشد
بي شبهه عزاخانه مادر باشد
گر دختر تو جوجه خورد هر شب و روز
چشمش پي نان خشك شوهر باشد
٭ ٭ ٭
گفتم رخ تو بهار خندان منست
گفت آن تو نيز باغ و بستان منست
گفتم لب شكرين تو آن منست
گفت از تو دريغ نيست گر جان منست فرخي